تحریم های کشنده جبهه استکبار که برای حمایت !!! ملت ایران بر مردم ایران تحمیل شده است، بهمراه تنگناها و سختی ها و بلایایی که بتدریج به ما وارد نموده، مواهب و مزایایی هم داشته که من میخواهم به نمونه ای از آن اشاره کنم .
بعنوان مقدمه بگویم پس از یکصد سال صنعت نفت داشتن و از آن ارتزاق کردن، هنوز صنعت داریم و تکنولوژی وفناوری نداریم یعنی اگر بخواهیم یک کارخانه صنعتی درمقوله نفت و پایین دست آن در کشور ایجاد کنیم باید دانش و تجهیزات و بعضی مواد مصرفی را از خارج کشور وارد کنیم و این در حالی است که کشورهایی که منابع هیدروکربنی چندانی هم ندارند در مدت دو سه دهه، صادر کننده دانش و تجهیزات در این صنعت شده اند. حال همین صنعت وارداتی هم نیاز به نگهداری و قطعات یدکی و مواد مصرفی شیمیایی دارد، از جمله کاتالیست های مورد نیاز صنایع پالایشی و پتروشیمی و گاز و غیره.
این روزها که آثار گزنده تحریمها همه جا مشهود است، بخصو ص در صنعت نفت که اولین خاکریز پس از صنایع دفاعی است، تب کاتالیست بیش از تجهیزات حساس و غیره در کشور بالا گرفته است.
از ارگانها و سازمانهای دولتی مانند نهاد ریاست جمهوری و سازمان گسترش و نوسازی ایران و نهادهای دیگر گرفته تا سازمانهای پژوهش وفناوری و پشتیبانی ساخت داخل و کمیته های خودکفایی شرکت های دولتی که از جیب مبارک بیت المال برای کمک به توانمندسازی فناوری و تولید این گروه از مواد حیاتی، سخاوتمندانه حراج سرمایه ملی می کنند ، تا شرکتها و پژوهشگران و کارآفرینانی که پا به این عرصه نهاده اند و می خواهند کشور را از نیاز به بیگانه مستغنی و کارآفرینی و افتخار آفرینی و ثروت آفرینی برای خود و ملت نمایند .
دانشگاهها و پارکهای علم و فناوری و پژوهشگاهها با لشگر چند هزار نفری از دانشمندان و پژو هنده ها و غیره با تجهیز آزمایشگاه های مجهز به دستگاهها و تجهیزات گران قیمت و پیچیده وارداتی و ایجاد رشته تخصصی کاتالیست در دوره های کارشناسی ارشد و دکتری و غیره، خلاصه به هر جا که سرک بکشی به وفور گزارشهای مفصل از اقدامات و دست آوردها و برنامه های پیش رو دریافت می شود و کلی گله و شکایت که کو حمایت هایی که هر روز شعار آن به گوش می رسد؟.
گفتن این نکته ضرورت ندارد که دانشگاهها و پژو هنده ها و سازندگان و مصرف کنندگان و حمایت کنندگان این عرصه همه خود را آگاه ترین و برترین و صاحب نظر می دانند و دیگران را در درجه پایین تری از کفایت و لیاقت! و همه اینها برای توانمندسازی فناوری و تولید موادی است که در کل دنیا به تعداد انگشت شمار تولید کننده معتبر دارد و این تولید کنندگان نیاز دنیا را پاسخگو هستند، ولی با توجه به شرایط حاضر کشور و تحریم ها بالاجبار باید خودمان برای تأمین نیاز داخلی اقدام به پژوهش، تولید دانش و فناوری، و ساخت و تولید نماییم آنهم با کیفیت و قیمت رقابتی!.
حال چرا این چنین به عرصه کاتالیست از جبهه های گوناگون پژوهشی ، تولید دانش ، فناوری ، ساخت و تولید ، بجز مصرف که ملاحضاتی دارد، حمله ور شده ایم و همدیگر را زیر دست و پا می گذاریم، گویا به صف نذری بگیرها زده ایم، نمی دانم ریشه در جو گیر شدن ما ایرانیها دارد که گاهی انقلاب زده می شویم و برای همه بجز خودمان و یکی دوتای دیگر مرگ می خواهیم، و گاهی سیاست زده می شویم و در همه موارد نظر می دهیم و به مدیریت دنیا می پردازیم در حالی که در انجام وظیفه خودمان قصور می کنیم، و گاهی فیلسوف می شویم و در مورد همه چیز و همه کس نظر می دهیم و بعد هم می گوییم اقیانوسی از دانش و آگاهی به عمق یک میلیمتر هستیم! که بهتر است بگوییم سرابی به عمق هیچ، و ... ، یا اینکه وضعیت اینچنینی گویای بی برنامه گی و عدم تمرکز هدایت و حمایت از مقوله توانمندسازی فناوری و تولید داخل می باشد و برای هدر رفتن منابع محدود ملی، چه مالی و چه انسانی، ملا حظه ای نداریم.
باشد تا به توانمند سازی فناوری و تولید داخلی با نگاه صادرات محور و در زمینه هایی که مزیت نسبی داریم، از جمله نفت، در کشور بعنوان اولویت اول و با تدبیر مدیران آگاه و فداکار پرداخته شود و علاوه برکسب ثروت و درامد، به توانمندی کشور که در اولویت بالاتری قراردارد، بپردازیم. همانطور که می دانید کشورهای صنعتی علاوه برکسب ثروت ، بواسطه قدرت ناشی از توان فناوری و تولید، در مواقع و موارد متعدد سعی در تحمیل اراده و خواست خود به ملت ها را دارند مانند شرایطی که ما در آن قرار داریم.
